naprzeciw

naprzeciw I {{/stl_13}}{{stl_8}}przysł. {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'kierując się przodem i poruszając się w stronę czegoś, kogoś zbliżającego się': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wyjechać, wyjść, pobiec naprzeciw. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'w pewnej odległości od czegoś zwróconego przodem lub frontem': {{/stl_7}}{{stl_10}}Mieszkam naprzeciw. Tu jest bank, a naprzeciw poczta. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}\ {{stl_20}}

{{/stl_20}}naprzeciw II {{/stl_13}}{{stl_8}}przyim., łączy się z dopełniaczem {{/stl_8}}{{stl_7}}'wskazuje na położenie po przeciwległej stronie czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Mieszkać naprzeciw szkoły. Stać naprzeciw tłumu. Drzwi naprzeciw windy. Biurko ustawione naprzeciw wejścia do pokoju. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}\ {{stl_20}}

{{/stl_20}}naprzeciw III {{/stl_13}}{{stl_8}}przyim., łączy się z celownikiem {{/stl_8}}{{stl_7}}'wskazuje na cel ruchu położony po przeciwległej stronie czegoś, kogoś też poruszającego się; kierując się ku komuś, czemuś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wyjść, wyjechać, wybiec naprzeciw zbliżającym się gościom. Dzieci wyszły naprzeciw ojcu wracającemu z pracy.{{/stl_10}}{{stl_18}}ZOB. {{/stl_18}}{{stl_10}}wychodzić – wyjść naprzeciw {{/stl_10}}{{stl_8}}{czemuś, komuś} {{/stl_8}}